Vergeten Verzet van Dirk Bons en zijn zoons

               Vernoemd in een Amsterdamse straat, daarna weinig genoemd

Aangepaste tekst (31-12-15)

Een droeve boodschap

Vreselijk werk moet de zomerhitte van 1945 voor de delvers zijn geweest, in de duinen van Overveen honderden vaderlanders opgraven. Daarna identificeren, met honderd procent zekerheid, terwijl sommigen er al jaren lagen. Iedereen had al zulke afschuwelijke tijden achter de rug. 

Deze brief hiernaast riep bij eerste lezing verontwaardiging op. ,,Het zal u bekend zijn dat uw man en uw zoon.....’’, las ik, vrijelijk aangevuld. 

Veel nabestaanden lazen waarschijnlijk dezelfde tekst. Die heeft kenmerken van een uniforme brief. Alleen een datum ingevuld, om zich 'te vervoegen aan het parket'. 

Klinkt best afstandelijk.

Huisbezoek aan nabestaanden was het overwegen waard. De onderzoekers konden ook zelf even naar de tandarts gaan gaan, meende ik. 

Anderzijds.

Ik heb geen ervaring met zo'n situatie. Het kan deel van een rouwproces zijn dat een nabestaande zelf naar de tandarts gaat. Bij weerstand kan zij of hij nog vragen een gerechtsbode te sturen. De ondraaglijkheid voor nabestaanden bij langdurige vermissing, is bekend. En hoe eerder duidelijkheid ontstaat, hoe beter. 

Mijn begrip voor de standaardbrief groeide bij bezoeken aan de Eerebegraafplaats. Alles met veel zorg aangelegd. Zoveel graven, het was gewoon nodig nabestaanden op rij uit te nodigen bij justitie. 

Het document kreeg ik gemaild van kleindochter Monique Bons.

Eerder stond hier een aanzienlijk afkeurender tekst, nu in het archief om deze essentiële wijziging controleerbaar te maken. Ik pas vaker gepubliceerde teksten aan zonder de oorsprong te bewaren, maar hier zijn de wijzigingen fundamenteel.

Volgende pagina: Historische lessen