Een rijk woonmilieu

Rechthoekige blokken kenmerken de Dirk Bonsstraat in Amsterdam. Slotermeer kreeg zeven jaar na de oorlog 27 nieuwe straten met namen van verzetshelden, Licht onnozel hoopte op de architectonische variatie van een singel, maar de vernoemden werden er niet minder om toen ze wederopbouwbouw kregen. Daar wonen wel mooi veel mensen, met veel bewoners in modale etagewoningen, broodnodig toen.

Dacht  ik niet aan bij mijn eerste bezoek, fotografeerde slechts het straatnaambord.  Even vergeten dat ik in geboorteplaats Dordrecht en in Deventer drie keer vergelijkbare flats bewoonde. Lekker hoog met veel licht en wijdse uitzichten.

Best mooi breed die Dirk Bonsstraat, zag ik bij mijn volgende bezoek.  Een okergeel flatblok was met die kleur en met zeshoekige ramen best sierlijk.

Waar in vergelijkbare flatwijken makkelijk te onderhouden grasvlaktes overheersen, liggen hier gemeenschappelijke plantsoenen tussen de achterdeuren. Aangeharkte perken achter redelijk hoge punthekken, die zijn geen overbodige luxe in Amsterdam.

Ook 's winters oogt de flora in de wijk gevarieerd, in een halve eeuw bereikten veel bomen een behoorlijke omvang.

Achter een lange vijver het Gerbrandypark, met verderop nog meer water, de burgemeester Van Tiienhovengracht. De brug tussen wijk en park ligt aan de Dirk Bonsstraat. De kids uit die straat wonen het dichtst bij een speeltuin met twee skateboardbanen en veel klauter- en roetsj-mogelijkheden.

Weinig kinderen, wel een kille mist die deze januarimaandag nimmer week. Die gaf wel een stemmig karakter aan een woonmilieu met veel groen en speelplezier. 

Een verrassing  zijn twee speelvelden van de Richard Krajicek Foundation. Uiteraard met tennisbanen, daarop twee jonge dames met een redelijke techniek. Verderop ook een minivoetbalveld. Kids breed laten sporten vindt Richard net zo belangrijk als zijn eigen spelletje propageren. Die knul kan voor mij niet meer kapot, nooit gehoord dat die Cruijff Foundation een tennisbaantje bij een speeltuin aanlegde.

Kunstwerken maken de variatie compleet. Een prenatale Venus herken ik eerst niet als zodanig. De godin is geboren uit zeeschuim, leer ik van de tekst op een roestvrijstalen tegel. Veel mossen en algen op de start-godin uit de oerzee. Een aanvulling  van moedertje natuur, al kun je beredeneren dat het schuim waaruit de liefdesgodin is geboren maagdelijk wit was.

Is de wandschildering op een blinde muur gefaciliteerde kunst? Kan ook graffiti van topkwaliteit zijn, met twee mooie fantasie-kinderen. Ik kan nergens een handtekening of tag herkennen. Kan eerbied zijn  voor het naambord van 'buurstraat' Theodorus Hobbema, direct om de hoek. 

Verder rond de Dirk Bonsstraat cirkelend ontdek ik hoe de Reina Prinsen Geerlingsstraat  een straatnaambord en ook een bronzen plaquette heeft. Kunnen verwanten of vrienden van de andere vernoemden iets vergelijkbaars vragen? Kom nou, Gebouwen met dergelijke gevelmonument vielen wel eens onder de sloophamer, waarna een nieuw leven op een andere wand of in een museum volgde. Wat dus gebeurde met de plaquette van Dirk Botterweg, maar behoud van de oorspronkelijke plek, zoals in de Wittte de Withstraat, lijkt me het mooiste.

Want de echte straatnaamborden in deze wijk zijn ruim voldoende. Twee meter breed boven voetgangerspoorten, een leuk initiatief van Amsterdam. De nagedachtenis aan grote moed in de laatste grote oorlog is zo forser gepresenteerd dan die van onze zeehelden uit de zeventiende eeuw.

Volgende pagina: Gevleugeld monument