Pagina in opbouw

Piet Bons ‘begroef’ de motor

Boven of dichtbij de vliegtuigmotor in het land van Piet Bons viel op 22 mei 1944 nog een brokstuk  van de vernietigde Lancaster. Verder stortte in Molenaarsgraaf een Duitse jager neer, ook op land dat de middelgrote hereboer  toen in eigendom had of pachtte. Dat verzekert diens oudste zoon Anton, negen jaar toen, oud genoeg om details te vergeten, maar niet de essenties.

,,De motor verdween in het zachte veen, maar een stuk  stak nog boven de grond uit’’, schrijft hij vanuit Californië, waar Anton naartoe emigreerde. ,,Pa Bons heeft toen met zijn paard een touw of ketting vastgemaakt aan het boven de grond uitstekende metaal en het paard trok dit los.’’

Het dier bracht later een wagenlading grond om de gaten van motor en brokstuk op te vullen en strak te egaliseren. ,,Pa wilde het publiek en de Duitsers uit het weiland houden. Als de Duitsers met hun grote vrachtwagens komen kijken, gaat het weiland helemaal kapot. In mei probeer je zoveel mogelijk gras voor de koeien te hebben en voor hooibouw.''

Of Piet Bons  het stuk vliegtuig naar de verzamelplaats bij de NH Kerk van Molenaarsgraaf bracht of iets anders deed, weet zijn zoon niet meer. Wel dat in diezelfde tijd een Duits vliegtuig neerstortte na een luchtgevecht met een Engelse jager. De eerste vloog in brand en kwam terecht op de hoek van het land van Bons, achter de toenmalige drukkerij Van Essen.

,,Het  toestel verdween in de dwarsstloot in de modder. De Duitsers lieten die jager daar, want de piloot kwam aan een parachute op de grond.’’

De plaats van de Lancaster-motor was dus lang een mysterie, dat gold niet het Duitse toestel. Dat brandde, maar bleef tamelijk compact tot het in de modder onder een kruising van twee sloten dook. ,,Jaap Bons, na Anton de oudste zoon van Piet, vertelde aan Arjan Wemmers dat hij na de oorlog daar ging vissen. Niet alleen naar waterleven, ook naar losse onderdelen van het Duitse vliegtuig.

Arjan: ,,Dat vertelde hij me kort voor zijn overlijden. Het grootste deel van het vliegtuig is inmiddels nagenoeg onbereikbaar. Bij een herinrichting kreeg de sloot een betonnen bodem, deden ze vroeger wel vaker.’’