Mijn wereldbeeld restaureerde ik bij de eerste oorlogsmisdaden op de Balkan. Het juk van de rode dictatuur vervingen de Serviërs door stalen dwangbuizen voor de Moslims. Daarna, concentratiekampen, kogels, tenslotte genocide.
Dat laatste voorvoelde iedereen al toen de Serviërs burgerstad Sarajevo met alle mogelijke artillerie beschoten. Zij hadden de meeste wapens geroofd van het voormalige Joegoslavische leger, hun kanonnades duurden drie jaar. Ter vergelijking: De eerste WOII-oorlogsmisdaad in Nederland, het bombardement op Rotterdam in 1940, was een kwestie van een kwartiertje.
Sarajewo 1992-1995 genas me van mijn laatste restje pacifisme. Dit kon je alleen stoppen met bombardementen op dat Servische geschut. Wat drie jaar te laat gebeurde, na Srebrenica.
Er wordt niet veel mee gediscussieerd, maar dit is een onderdeeltje van de vaak tomeloze haat van Moslims tegen het westen. En nadat de Yanks het drie jaar Europees labbekakken hadden hersteld, werden ze zelf het primaire slachtoffer van wraakzuchtige Arabieren.
Het Islamitische oorlogskerkhof met de 12.000 grafstenen ligt bijna artistiek op een helling in Sarajewo.
Foto's: Martyrs' Memorial Cemetery KovačV