Vergeten Verzet van Dirk Bons en zijn zoons

               Vernoemd in een Amsterdamse straat, daarna weinig genoemd



Trouwen was nog te gevaarlijk

De geallieerden hadden al een sterk bolwerk veroverd in Normandië toen Ton Bons naar de hoofdstad terugkeerde. Dat een einde zou komen aan de bezetting stond vast, met ook die massa’s overvliegende bommenwerpers konden de nazi’s dit toch nooit lang volhouden?

In die hoopvolle dagen ging Joke vanuit Dedemsvaart op familiebezoek in Pijnacker, wat dichter bij Ton. Eind augustus stond hij opeens op de stoep van het logeeradres. Op 27 augustus vroeg hij zich met elkaar te verloven, ze omhelsde hem direct. Een ceremonie in een gemeentehuis was, zeker voor een verzetsman, ondenkbaar. Na de oorlog zouden ze trouwen, twee verlovingsringen bewezen een vast vertrouwen in die toekomst samen.

Ton keerde terug naar Amsterdam, Joke naar Dedemsvaart, achterop de bagagedrage van haar vader. Vanwege de spoorwegstaking vanaf september 1944.

In die maanden groeide een intense correspondentie tussen de verloofden. Joke breide een trui voor Ton, die meer dan hartverwarmend zou worden in de komende strenge hongerwinter. Haar verloofde droeg die heel vaak. Tot het laatst, daarin werd hij gefusilleerd.

Op 27 maart 1945 vierde Joke Kwant thuis met haar broers en zussen haar verjaardag. Ook in Amsterdam felicitaties voor Ton omdat zijn aanstaande jarig was. Nauwelijks feest omdat de SD de knokploeg op de hielen zat. Het kleinere gezin was de eigen woning aan de Witte de Withstraat ontvlucht naar de Händelstraat. Broer Co revalideerde elders van de schotwond in zijn been. ’s Avonds vergaderde de rest van de verzetsgroep en werd die opgerold. (Arrestatie)

Beschrijving van de doka: Wiki-doka

Volgende pagina: Zwarte tijding