Waakt, waakt, waakt!!!
De staking van 25 februari 1941 was in Nederland de eerste grootschalige verzetsdaad. Van havenarbeiders, voor mij een extra reden te eren, al is het maar enkel in 2017.
,,Waakt – waakt – waakt!!!’’ riep Jeroen Krabbé de ongeveer duizend toehoorders op te waken voor uitsluiting van minderheden. Hij appelleerde zo aan het pamflet dat 76 jaar eerder tot actie tegen Jodenvervolging opriep, toen met een driewerf ‘staakt!’ Als kleinzoon van een Auschwitz-slachtoffer beschreef hij indringend zijn herinneringen aan ontmoetingen met overlevenden. De paupersbuurt van de Joden schetste hij met weinig woorden indringend: ‘’Gezinnen van dertien hadden één kamer, vier kinderen in een bedstee’’.
Minstens zestig organisaties legden kransen en bloemstukken. Duurde elke keer een minuutje met het neerleggen, stapjes terug en eerbied tonen. Ook veel particuliere fleur. Na een uur lag er een fantastische bloemenzee rond de stoere havenarbeider.
Vooral dankzij de tientallen gemeenten rond Amsterdam en in Utrecht, waar ook was gestaakt. Mijn vriend Kees van Tol en ik hadden al in de Mozes en Aäronkerk, nabijgelegen en een prachtig centrum van de voorbereidingen, de vele linten van gemeenten gesignaleerd. Ook van het ‘Koperen Stelen Fonds, een haast mystieke naam Een koperen steel is een essentieel gereedschap in de diamantbewerking, broodwinning van veel Joden. De diamantbewerkersvakbond kreeg zo die naam.
De nationale dodenherdenking is in principe geen decor van demonstraties, die is neutraal. De staking van 1941 was een initiatief van communisten, daarom zie je op 25 februari rond de dokwerker wel wat verwante politieke uitingen. Een bordje met ,,Zeg nee tegen de PVV’’ leek me zending in een kudde waarin iedereen al bekeerd is. Het was wel een verrassing dat er nog een Socialistische Internationale bestaat.